Vorig jaar ben ik, op verzoek van het bestuur, op bezoek geweest bij actieve leden. Deze keer ben ik, hartje zomer, bij Corry en Kees Berends in Bergen in de Maasduinen.  Ik neem mij voor ook eens als toerist naar de Maasduinen  te gaan. Wat een mooi gebied.

Kees vertelt over geliefkoosde bomen: “Wij hebben nu een mooie lindenlaan, ik had er 16 geplant. Maar ze deden het niet goed. Cuppen uit Mill erbij gehaald. Hij liet mij een holle tak zien, er zat wilgenhoutrups in. Ik werd er wat zenuwachtig van. Maar de wonden zijn bewerkt, er is 6000 liter voedingsmiddel voor lindebomen onder hogedruk ingepompt. Daar zat een vochtbindingsmiddel in, linden hebben veel vocht nodig. Nu is het een fantastische laan.
Corry komt er bij zitten en vertelt wat over de geschiedenis van huis en tuin. “Dit was een boerderij die bewoond werd door 3 mannen. Het had een paar jaar leeg gestaan, maar er was hier intensief geboerd, met zware bemesting. Je denkt dan als leek goeie grond, maar de grond was uitgemergeld, er was geen cultuur meer op mogelijk, wel voor mais maar niet voor bomen en een tuin. Het was helemaal kaal, op 2 perenbomen na. Behalve de grond bewerken heeft Kees kilometers heg gezet en veel notenbomen”.
Hoe groot is jullie terrein ? Ik kan heel ver weg kijken en zie daar paarden staan.
Kees grijnst me toe : “Wij hebben 6 hectare”. Ik een beetje dom gapend: “Pardon?”. Kees herhaalt: “6 hectare met een paardenhouderij en weilanden voor de paarden. Wij hebben hier 7 paarden en elders staat er nog een. Ik heb een paar mooie fokmerries te koop. Maar het hele spul staat nu te koop. Wij gaan hier weg, het zware werk wordt teveel. Ik heb de laatste tijd teveel blessures en ik ben het zat. Als het hier verkocht is hebben wij zicht op een ander huis, dat zit wel goed”.
Kees vertrekt om weer te gaan maaien, maar belooft dadelijk op de foto te gaan. Corry en ik praten over de siertuin die zij bijhoudt.
“De liefde voor het tuinieren zit mij in de genen, als kind wilde ik al altijd bloemen plukken. De familie van mijn vader had een transport- en wegenbouwbedrijf. Ik mocht regelmatig met hem mee als hij voor het werk onderweg was. Als mijn vader dan een poosje bezig was, ging ik bloemen plukken. Het was meestal in het buitengebied, en ach, toen was het nog veilig. Ik hou erg van de natuur. In mijn tuin staan planten die van mijn vader afkomstig zijn, die koester ik. Mijn dierbaarste herinneringen liggen in de tuin, van die dit gekregen, dat is door die voor mij gestekt of gezaaid. Van een overleden zwager staat ook veel in de tuin”, memoreert Corry.