Land van Cuijk

“Ik raak leuke kruidjes als zevenblad en heermoes langzamerhand kwijt”

Vorig jaar heb ik, op verzoek van het bestuur, enkele actieve leden bezocht. Aan de Katwijkseweg in Cuijk reikt Jacques van Gerven mij een zelfgebakken muffin aan bij de koffie. Wij zitten binnen, want het is buiten niet lekker genoeg. Ik kijk op een mooie vaas met bloemen uit de tuin. Jacques is de eindredacteur en maker van het “clubblad Natuurpalet” van Groei en Bloei Land van Cuijk en Limburg Noord.

“Onze tuin is nog in opbouw”, vertelt Jacques. Wij hebben deze kavel in 2010 van de gemeente gekocht. Eigenlijk was de grond een wegberm. Leuke kruidjes als zevenblad en heermoes ben ik aan het terugdringen. Is me tot nu toe tot aan de garage gelukt. Ik heb een scherm ingegraven, want de buren doen niets aan hun tuin en dan krijg ik het weer terug. Hoe ik dat gedaan heb ? Door uitputting en veel steken. In de loop van de zomer hoop ik een stuk gazon in te kunnen zaaien, dan is het al wat meer tuin. Wij hebben voor een paar euro een ontwerp gekregen, de basis aangehouden en verder ingevuld naar eigen keuze”.

Mariette, zijn vrouw komt erbij en vertelt dat zij foto’s kwijt is. Gelukkig heeft Jacques een goed foto archief, aldus Mariette.
“Het is een gezamenlijke hobby dat fotograferen. Ja, leuk om samen te delen. Maar wij hebben allebei een serie foto’s van paddestoelen en die zijn allemaal verschillend. Boeiend is dat. Neen, wij werken alle twee niet meer. Te grote gezondheidsproblemen”, zegt Mariette met een spijtig gezicht. “Ik werkte bij Justitie als gerechtssecretaris, deed griffierswerk op de afdeling Bestuursrecht, sociaal zekerheidsrecht. Heb ik 10 jaar gedaan.”


Werken zij ook samen in de tuin ?
Mariette lacht: “Ik wijs met het vingertje naar planten en bloemen. Ik ben van de vormen en kleuren, die boeien mij. Wijst naar een schilderij aan de muur. Ik vraag aan Jacques: heeft het een bedoeling dat je die planten zo en zo zet ? Wil het naadje van de kous weten. Jacques is meer van de close ups en de doorkijkjes. Hij doet alles in de tuin”.
Jacques: “Ik heb van huis uit de Lagere en Middelbare Tuinbouwschool. Als 12 jarige had ik een kasje met een oude petroleumkachel. Ik vind zelf zaaien en verspenen nog steeds leuk. Maar als 12 jarige weigerde ik vóór de IJsheiligen plantjes te verkopen. Ik had daarmee een leuke zakcent en kon het geleerde op de tuinbouwscholen in de praktijk brengen. Een eigen bedrijf opstarten zat er echter niet in, dat was indertijd al een te grote investering. Ik heb daarna een opleiding zoologische ecologie gedaan, maar ben uiteindelijk toch in de automatisering terecht gekomen.”

Zijn ze allebei uit Limburg afkomstig ?
Mariette wijst naar Jacques: “Hij is een Limbo, ik ben een Brabo. Jacques is in Swolgen in Noord Limburg geboren, een klein dorpje, tegenwoordig gemeente Horst aan de Maas. Hij is op zijn zestiende naar Guernsey gegaan om te werken bij een rozenkweker. Er zat zwerversbloed in zijn familie. Hij heeft in Eindhoven, Amsterdam, Texel en Roermond gezeten. Ik woonde in Arnhem, Jacques in Wageningen toen wij elkaar hebben ontmoet. Wij zijn laatbloeiers, waren druk met carriere maken”.
Wij lopen door de tuin, terwijl Mariette inderdaad met het vingertje wijst en Jacques bijzondere planten opsomt, zoals het bolgewas Camassia. Bij de laatste ruilbeurs heeft hij Allium Mount Everest “Alba” meegenomen.