door Gerdy Weijnen

Ja Roos, makkelijker gezegd dan gedaan om de pen door te geven aan Peter Paul, die zie ik liever in de groentetuin dan in de keuken, dus neem ik het maar over.

Toen wij hier kwamen wonen moest er natuurlijk ook een boomgaard komen, want mijn vader was een fruitkweker uit de Betuwe en bracht voor ons fruitbomen mee, en kwam toen ze groter werden ook altijd op 2de paasdag snoeien, soms zo rigoureus dat ik dacht, er komt geen appel meer aan. maar ik had er geen verstand van zei hij dan. Ook kwam daar op een gegeven moment een kweepeer bij, wist ik veel, en dacht wat moet ik daar mee. Internet bestond nog niet, maar een oud kookboek van mijn moeder bracht uitkomst. Jam en gelei en als een soort stoofpeer, dat was lekker.-, maar dat kennen we allemaal wel.

Maar 2 jaar geleden waren we in Andalusië en als nagerecht kregen we iets lekkers maar konden niet bedenken wat dat was. Maar aan de kok gevraagd en het was dus kweepeer, Membrillo genaamd en werd gegeten met een stukje schapenkaas (Manchego) en gemaakt door de vrouwencorporatie uit Andalusië.
Hier volgt het recept van de kok uit Andalusië:
- 2 kilo kweepeer
- 2 kilo suiker
De kweeperen goed afvegen, het dons eraf, en in de lengte in kwarten snijden.
Met de suiker koken tot ze gaar zijn en laten afkoelen, het klokhuis er uit halen en de kweeperen met de staafmixer fijn maken.
De kweepeer-massa terug in de pan doen en al roerend inkoken tot een zeer stevige massa  (pas op want het spettert!) dit duurt zeker een half uur. Je kunt er ook nog walnoten aan toe voegen, en wat citroensap.
Stort de massa op een nat gemaakt bord en zet het in de koelkast. Is het daarna nog te zacht dan opnieuw koken. Je kunt het maanden bewaren vanwege het hoge suikergehalte en het droogt dan nog verder in.
Bij gebruik in blokjes of punten snijden, lekker met oude kaas, paté of gewoon als snoepjes.
Het proberen waard!
 
Ik geef de pen door aan Marietje Kleijberg, die niet alleen verstand heeft van planten, maar waar ik ook al verschillende recepten van heb gekregen.